Voetbal: gezonde bezigheid of levensgevaarlijke sport?

Gisteren stond in de krant het bericht dat David Sommeil, een Franse verdediger, stopt met het spelen van betaald voetbal. Dit na aanleiding van een hartstilstand die Sommeil kreeg in augustus op een doordeweekse training van zijn ploeg Valenciennes. De artsen vinden het onverantwoord om Sommeil door te laten voetballen.

Regelmatig krijgen we berichten te horen van voetballers die een hartaanval krijgen. En zoals bij andere, niet sportende mensen is de kans op overleving klein. Zelfs met reanimatie. Hoe komt het toch dat we iedere paar maanden weer geschokt worden met zo’n afschuwelijk bericht? Is voetbal daadwerkelijk een levensgevaarlijke sport?

Bij dit soort berichten denken de voetballiefhebbers direct terug aan Marc-Viviën Foé. De middenvelder uit Kameroen speelde met zijn land een wedstrijd tegen Colombia en zakte in de 72ste minuut rond de middencirkel ineen. De pogingen om Foé (foto rechts) te reanimeren mochten niet meer baten. Uit nader onderzoek bleek dat Foé leed aan HOCM (voluit: Hypertrofische Obstructieve Cardiomyopathie), een aandoening waarbij de hartspieren met de tijd dikker worden en er dus steeds minder bloed door het lichaam kan worden gepompt.

Een ander tragisch geval is het overlijden van Miklós Féhér. Tijdens een wedstrijd in de Portugese competitie buigt de Hongaarse aanvaller opeens voorover van de pijn. De net ingevallen Féhér stort vervolgens ter aarde en blijkt op slag overleden te zijn. Ook Féhér blijkt achteraf een hartprobleem te hebben gehad.

We nemen een grote sprong terug in de tijd. Het is 1969. In een ongewoon koude dag voor de maand maart wordt in Italië een wedstrijd gespeeld tussen middenmoters AS Roma en Sampdoria. Opeens zakt Giuliano Taccola (foto links) van Roma in elkaar. De spits heeft een hartaanval gehad en blijkt niet meer te reanimeren. Taccola is de eerste voetballer waarvan bekend is dat die in het harnas sterft aan de gevolgen van een hartaanval. Taccola lijdt in die periode aan een onschuldige longontsteking. De in Italië beroemde Renato Curri sterft een paar jaar later op dezelfde wijze.

Zo zijn er de laatste tientallen jaren tal van voorbeelden van voetballers die sterven op het gras door een hartaanval. Een recenter bekend geval is David di Tommaso van FC Utrecht. De Fransman verloor het leven thuis, een dag na een zware wedstrijd tegen Ajax. Na onderzoek kwam een hartafwijking aan het licht.

Het lijkt alsof de sport voetbal gevaarlijk is om te beoefenen. Levensgevaarlijk zelfs. Ikzelf denk dat het wat genuanceerder ligt. Weliswaar kan de sport van de professionals veel inspanning vergen, het blijkt dat in het grootste deel van de gevallen de slachtoffers te kampen hadden met een andere aandoening of ziekte. De combinatie van een verzwakt lichaam of een verzwakt hart met de vele arbeid die datzelfde lichaam moet leveren is denk ik eerder gevaarlijk. Reden te meer voor (top)sporters om goed naar hun lichaam te luisteren en streng zijn voor zichzelf. Sporten kan het belangrijkste zijn in je leven; zonder het leven kun je sport niet beoefenen.

In augustus werd de voetbalwereld weer opgeschrikt door een bericht van een voetballer die een hartaanval had gekregen op het veld. David Sommeil kon gelukkig gereanimeerd worden. Sinds afgelopen week kan de Fransman weer lopen en spreken. Sommeil zal nooit meer voetballen. Wel kan hij genieten van het leven.